زمانی که یک فرد دچار بیماری قلبی و در نتیجه کاهش خون‌رسانی به عضله قلب می‌گردد، ماهیچه قلب با کاهش اکسیژن مواجه شده و دچار سکته قلبی یا فلج عضله قلبی می‌شود. در واقع بخشی از عضله قلب، کارایی خود را از دست داده و باعث می‌گردد خون‌رسانی به سایر بخش‌های بدن نیز با مشکل جدی مواجه شود. نشانه‌های سکته قلبی ممکن است در هر فرد کمی متفاوت باشد اما به طور کلی درد یا احساس تنگی در قفسه سینه، تنگی نفس، درد در بازوها، احساس خستگی ناگهانی، تهوع و استفراغ، سرگیجه و نیز عرق سرد می‌تواند نشانه‌ای از سکته قلبی باشد. در نتیجه در صورت تجربه این علائم، باید در اسرع وقت به اورژانس بیمارستان مراجعه نمایید زیرا اگر سکته قلبی به موقع تشخیص داده نشود ممکن است منجر به ایست قلبی گردد. پزشک برای تشخیص سکته قلبی به صورت اورژانسی آزمایش‌هایی را تجویز می‌نماید که بر اساس نتایج این آزمایشها می‌توان تشخیص داد که آیا بیمار دچار سکته قلبی شده است یا خیر. این آزمایشها شامل چند آزمایش اختصاصی و نیز چند آزمایش روتین است که در ادامه ذکر شده‌اند.
آزمایش‌های خون جهت بررسی بیماری‌های قلبی
- CK (Creatine Kinase): این آنزیم در عضلات بدن از جمله در عضله قلب وجود دارد. افزایش سطح CK ممکن است نشانه آسیب عضله قلب باشد که در سکته قلبی نیز رخ می‌دهد.
- (Creatine KinaseMB) CKMB: این آنزیم نوع خاصی از آنزیم CK است که به ویژه در صورت آسیب به عضله قلب افزایش می‌یابد. افزایش CKMB نیز نشان‌دهنده آسیب قلبی است.
- Troponins: مهمترین و دقیق ترین آزمایش خون برای تشخیص سکته قلبی آزمایش تروپونین است. افزایش سطح تروپونین در خون نشان‌دهنده آسیب به عضله قلب بوده و ممکن است تا چند روز بعد از حمله قلبی ادامه داشته باشد.
- (Brain Natriuretic Peptide) BNP: این پروتئین معمولا در مواردی مثل آسیب به قلب به ویژه نارسایی شدید قلب، افزایش می‌یابد.
- (Lactate Dehydrogenase) LDH: در صورتی که عضله قلب آسیب ببیند، سطح LDH افزایش می‌یابد.
علاوه بر آزمایش‌های اختصاصی فوق، تجویز برخی آزمایش‌های روتین نیز می‌تواند در تشخیص بیماری‌های قلبی به پزشک متخصص کمک‌رسان باشد. البته نتایج این آزمایشها ممکن است در اثر عفونت و یا بیماری در سایر اندام‌های دیگر بدن نیز تحت تاثیر قرار گیرند اما در صورتی که همراه با سایر آزمایش‌های اختصاصی در موارد مشکوک به سکته قلبی انجام شوند، می‌توانند تاییدی بر وقوع سکته قلبی باشند.
- آزمایش‌های چربی خون: این شامل اندازه‌گیری کل کلسترول، کلسترول LDL (کلسترول بد)، کلسترول HDL (کلسترول خوب) و تری‌گلیسریدها است. افزایش سطوح کلسترول بد یا LDL می‌تواند علامتی برای خطر ابتلا به بیماری قلبی باشد.
- آزمایش قند خون: افزایش میزان قند خون ممکن است با مشکلات قلبی مرتبط باشد.
- آزمایش‌های التهابی: سطح بالا در نتایج آزمایش‌های التهابی CRP و ESR ممکن است نشانه آسیب و التهاب در سیستم قلبی عروقی باشد.
- آزمایش AST: این آنزیم هم در سلول‌های کبد و هم در قلب وجود دارد. درصورتی که بیمار دچار سکته قلبی شود معمولا میزان AST بالا می‌رود که می‌تواند از این نظر یکی دیگر از آزمایش‌های خون جهت تشخیص سکته قلبی باشد.
لازم به ذکر است تشخیص نهایی بیماری‌های قلبی از جمله سکته قلبی برعهده پزشک متخصص قلب می‌باشد که با معاینه بیمار و نیز با توجه به نتایج حاصل از آزمایش‌های خون، تاریخچه پزشکی فرد و نیز روش‌های اختصاصی دیگر نظیر الکتروکاردیوگرافی به تشخیص بیماری اقدام می‌نماید. اما به یاد داشته باشید همانگونه که پیش‌تر گفته شد، مهمترین مساله در هنگام مواجه با سکته قلبی، سرعت عمل در درمان است و فرد مشکوک به سکته قلبی باید در اسرع وقت به اورژانس مراجعه نماید.
