کرم‌های قلابدار از شایع‌ترین آلودگی‌های انگلی در انسان محسوب می شوند که به خونخواری نیز شهرت دارند. این کرم در حدود یک سانتی‌متر طول دارد و در روده باریک زندگی می‌کند. هر کرم ماده بالغ روزانه ۲۰۰۰۰ تخم می‌گذارد که از طریق مدفوع آلوده دفع می‌شوند و در شرایط مناسب پس از ۲۴ تا ۴۸ ساعت از آنها، لارو آزاد می‌شود و در خاک زندگی می‌کند. اگر لارو از راه دهان یا پوست وارد بدن انسان شود از راه جریان خون به ریه‌ها می‌رسد و وارد حبابچه‌های ریه می‌شود و سرانجام به حلق و از آنجا به روده باریک می‌رسد و در آنجا طی مدت ۵ هفته بالغ شده و شروع به خونخواری کرده و منجر به کم‌خونی می‌شود.
شدت بیماری به تعداد کرم‌ها، سن فرد و رژیم غذایی وابسته است. کودکانی که دارای این انگل هستند، اغلب دچار کم‌خونی شدید، رنگ پریدگی، کاهش رشد و عوارض متعدد دیگر مانند یبوست، اسهال و تپش قلب می‌شوند. شدت بیماری در زنان باردار و شیرده و کسانی که احتیاج بیشتری به آهن دارند نیز محسوس‌تر است. این بیماری در نواحی روستایی ایران و مزارع چای و برنج و مناطقی که دستشویی بهداشتی وجود ندارد و همچنین در افرادی که با پای برهنه بر روی خاک و ماسه‌ها راه می‌روند، بیشتر است. بعد از وارد شدن لارو از طریق پوست، محل ورود قرمز و ملتهب شده و با خارش همراه است. علاوه بر این به علت مهاجرت احشایی انگل، درگیری و عفونت ریه نیز ممکن است مشاهده می‌شود. با تجویز آزمایش مدفوع و بررسی مستقیم مدفوع در زیر میکروسکوپ می‌توان تخم کرم قلابدار را مشاهده کرد. با توجه به خونخواری کرم قلابدار و عوارض جدی ناشی از زندگی این انگل در بدن انسان، درمان دارویی و نیز استفاده از روش‌های پیشگیری از ورود این انگل به بدن که در ادامه ذکر شده است، در کنترل این بیماری نقش مهمی دارد.
• استفاده از دستشویی‌های بهداشتی
• پوشیدن چکمه برای کشاورزان مزارع خصوصا شالیکاران
• ضدعفونی کردن سبزیجات و شست و شوی کافی آنها با آب سالم
• عدم تماس دست و پا با خاک و ماسه در مناطقی که این انگل شایع است مانند مناطق شمالی
